Ένα παιδί συναντήθηκε, τόσο πρόωρα, με το πιο σκληρό πρόσωπο ενός κράτους που έχει θρέψει στους κόρφους του τη βία.
Ήταν μια "κακιά" στιγμή; Μια τραγική συγκυρία;
Το κράτος όπλισε το χέρι ενός αστυνομικού και το έστρεψε ενάντια σε ένα άοπλο παιδί, για να του κόψει - πρόωρα - το νήμα της ζωής του. Και σκόπευσε κατευθείαν στην καρδιά της Ελλάδας!
Ο μικρός, αθώος, Αλέξης συναντήθηκε με το θάνατο.
Μια ακόμη "εν ψυχρώ" δολοφονία συνετελέστηκε στα πεζοδρόμια της Αθήνας.
Και η Αθήνα, αυτή τη φορά, κάηκε από τον παλμό μιας νεολαίας που είχε πολύ θυμό μέσα της, γιατί δεν μπορεί να ανεχθεί το ψέμα και την φτήνια που κυριαρχούν, δεν μπορεί να δεχτεί τη συγκάληψη σκανδάλων και την ανυπαρξία οραμάτων και ιδεολογιών.
Δυστυχώς, όμως, η Αθήνα κάηκε και στην κυριολεξία. Και αυτό είναι ένα τεράστιο έγκλημα. Ένα μεγάλο δράμα!
Και ενώ τα παιδιά, με "σημαία" τον άδικο χαμό του Αλέξη βγήκαν στους δρόμους να εκφράσουν το θυμό και την αγανάκτησή τους, δεν κατάλαβαν - άπειρα όπως είναι - ότι έτσι, άνοιξαν τον δρόμο στο παρακράτος να δράσει με τις γνωστές μεθόδους και να σκορπίσει τον όλεθρο!
Όφειλε όμως να το έχει πλέον συνειδητοποιήσει αυτό η αριστερά, για να τα προφυλάξει από τη βία, στην πιο άγρια μορφή της! Ας το μετρήσει στα πιο μεγάλα λάθη της. Έτσι για την ιστορία!
Μικρέ μας Αλέξη, καλό σου ταξίδι!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου