Aπίστευτα αυτά που συμβαίνουν στην κ. Μαργαρίτα Καραβασίλη

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2008

Μαργαρίτα Καραβασίλη

Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη

Γιατί μου φαίνονται απίστευτα αυτά που συμβαίνουν στην κ. Μαργαρίτα Καραβασίλη, πολεοδόμο και πρώην στέλεχος του ΥΠΕΧΩΔΕ; Απολύθηκε από τη θέση της γιατί «μιλούσε πολύ», έλεγε ελεύθερα τη γνώμη της (άρα είχε γνώμη και άποψη στον κύκλο των αρμοδιοτήτων της και το χειρότερο, την έλεγε ελεύθερα) και το ακόμη χειρότερο, σχεδόν τερατώδες... χωρίς την έγκριση και την άδεια των προϊσταμένων της.

Τώρα δικάζεται γιατί αποκάλυψε, πάλι στον κύκλο των υπηρεσιακών αρμοδιοτήτων της, βιομηχανίες που ρυπαίνουν τον Ασωπό ποταμό. Δεν χρειάζεται το δικαστήριο να εξετάσει μάρτυρες και να ελέγξει αποδεικτικά στοιχεία. Μπορεί να κάνει έναν περίπατο ώς τον Ασωπό για να διαπιστώσει ότι μολύνεται και μολύνει. Δεν χρειάζονται ούτε χημικές αναλύσεις.

Η μόλυνση είναι ορατή και διά γυμνού οφθαλμού και διά ρινός αισθητή.
Μου είναι απίστευτο ότι αυτά συμβαίνουν και μένουμε όλοι απαθείς, όχι προσωπικά για την κ. Μαργαρίτα Καραβασίλη, όχι γιατί δεν δείχνουμε έμπρακτα την αλληλεγγύη μας, αλλά γιατί δεν ανησυχούμε και δεν εκφράζουμε την ανησυχία μας γι’ αυτά που αποκαλύπτει αυτή η υπόθεση. Και ιδού τι αποκαλύπτει:
Πρώτον: Οτι το υπουργείο Δημοσίων Εργων ψευδεπίγραφα ισχυρίζεται και επιμένει ότι είναι... και Περιβάλλοντος και Χωροταξίας. Οχι μόνο δεν είναι έτσι, αλλά σκοπίμως ονομάζεται έτσι για να μας ρίξει στάχτη στα μάτια και να προωθήσει την καταστροφή του Περιβάλλοντος ως αναγκαίο τίμημα για τα Δημόσια Εργα και γενικότερα για τη λεγόμενη Ανάπτυξη. Δεν είναι δουλειά και υποχρέωση της κ. Μαργαρίτας Καραβασίλη να υπερασπίζεται τον Ασωπό έναντι των βιομηχανιών που τον ρυπαίνουν, δεν είναι περισσότερο απ’ ό, τι όλων μας. Είναι δουλειά και υποχρέωση ενός αυτοτελούς και ανεξάρτητου υπουργείου Περιβάλλοντος να δημιουργήσει τις υλικές συνθήκες και τη συνείδηση της προστασίας του Περιβάλλοντος. Οχι μόνο με μερικά πρόστιμα, τα οποία οι επιχειρήσεις υπολογίζουν στο κόστος και εύκολα τα μετακυλίουν στις τιμές. Τέτοιο υπουργείο δεν υπάρχει και απλώς μας κοροϊδεύουν και μας εξαπατούν με το ψευδεπίγραφο ΥΠΕΧΩΔΕ!

Ισως υπάρχει και μια άλλη δυσκολία και αποστροφή των εκάστοτε κυβερνώντων προς το υπουργείο Περιβάλλοντος. Με την ολοκληρωτική αντίληψη που έχουν για την εξουσία τούς είναι αδιανόητο να δεχθούν ένα υπουργείο που κατ’ ανάγκην θα λειτουργήσει ως αντιεξουσία. Το πείραμα έγινε με τις Ανεξάρτητες Αρχές και νομίζω ότι απέτυχε. Αν προσέξουμε όμως το Σύνταγμά μας, ιδιαίτερα όπως ήταν πριν από την πρώτη αναθεώρηση του Ανδρέα Παπανδρέου, προβλέπει ακριβώς εξουσίες και αντιεξουσίες, επιδιώκοντας ουσιώδη και κρίσιμη ισορροπία.

Το δεύτερο που αποκαλύπτει η περίπτωση της κ. Μαργαρίτας Καραβασίλη είναι την αντίληψη που έχουν όλοι οι κυβερνώντες για τον δημόσιο υπάλληλο, ακόμη και μετά... την περιβόητη επανίδρυση του κράτους. Δεν θέλουν δημόσιο υπάλληλο υπεύθυνο και ελεύθερο, με γνώμη και λόγο. Θέλουν δημόσιο υπάλληλο που να «μη μιλάει πολύ», να μην έχει άποψη και κυρίως να μην την εκφράζει... χωρίς την άδεια των προϊσταμένων του. Είναι αυτό που λέμε χατζηαβατισμός.