ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

ΑΝ ΟΜΩΣ ΟΛΟΙ, ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ, ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ, ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΟΛΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ




















Μιλάω για όλους εμάς που για μια εβδομάδα, με κομμένη την ανάσα, παρακολουθούσαμε από τον καναπέ, τις συγκλονιστικές εικόνες από τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στους δρόμους των ελληνικών πόλεων. Ή το πολύ-πολύ παρακολουθούσαμε μπροστά στον υπολογιστή τα νέα από το διαδίκτυο και τα σχόλια και απόψεις των νέων ή ακόμη τροφοδοτούσαμε (όπως εγώ τώρα) τα blogs μας με κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο για να έχουμε ήσυχη (;) την συνείδησή μας!

Οργιστήκαμε, θυμώσαμε και θυμώνουμε, συζητήσαμε με φίλους, ανταλλάξαμε απόψεις και πολλοί θυμηθήκαμε και τις δικές μας ημέρες "δόξας", όταν έφηβοι πρωτοστατούσαμε στις διαδηλώσεις στους δρόμους, στις καταλήψεις και ΝΑΙ πιστεύαμε ότι θα αλλάξουμε τον κόσμο!

Τώρα ;

Περιμένουμε από τους «άλλους», που συμμετέχουν στο καθημερινό "reality" την ελπίδα για μια ανατροπή του συστήματος που εμείς δεν μπορέσαμε να φέρουμε. Τους υποστηρίζουμε – σιωπηρά ή και φωναχτά – αλλά εκ του ασφαλούς, χωρίς να τους δίνουμε ένα χεράκι βοήθειας...

ΑΝ ΟΜΩΣ ΟΛΟΙ, ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ, ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ, ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΟΛΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ........