ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΙΚΗΣ ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗ

η εικόνα από την εκδήλωση που έγινε έξω από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με την ευκαιρία του Συνεδρίου για την προστασία και σωτηρία του Ασωπού, Κορινθιακού και Κορώνειας.


Στις 14 Σεπτεμβρίου 2009, ημέρα Δευτέρα, στο Α’ Τριμελές Εφετείο Αθήνας (κτίριο λεωφ. Αλεξάνδρας), εκδικάζεται αίτηση που υπέβαλε η τ. Γενική Επιθεωρήτρια Περιβάλλοντος κα Μαργαρίτα Καραβασίλη κατά της απόφασης που εξέδωσε το ΣΤ’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο το 2008, μετά από μήνυση για συκοφαντική δυσφήμιση που υπέβαλε εναντίον της ο νυν Γενικός Επιθεωρητής Περιβάλλοντος κ. Ιωάννης Δερμιτζάκης, που τον Ιούλιο του 2005 αντικατέστησε την κα Καραβασίλη με απόφαση του κ. Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ.

Η κα Μαργαρίτα Καραβασίλη, που πρώτη έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την επέκταση της ρύπανσης ακόμη και στον υδροφόρο ορίζοντα της ευρύτερης περιοχής Οινοφύτων, εξαιτίας της ανεξέλεγκτης ρίψης βιομηχανικών αποβλήτων στον ποταμό Ασωπό, απηλάγει μεν από τις κατηγορίες που αφορούσαν σε αναφορές της σε ανεπαρκείς πρακτικές και μεθόδους που ακολούθησε η Πολιτεία, η ΕΥΕΠ και γενικότερα το ΥΠΕΧΩΔΕ μετά την αποκάλυψη της τεράστιας οικολογικής καταστροφής στον Ασωπό, καταδικάστηκε ωστόσο για αναφορές της προς το πρόσωπο του διαδόχου της, νυν Γενικού Επιθεωρητή Περιβάλλοντος κ. Ι. Δερμιτζάκη, με ποινή φυλάκισης 5 μηνών με αναστολή.

Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για την ελάχιστη ποινή που προβλέπει ο νόμος για το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης, γεγονός που εξελήφθη ως «μήνυμα» του δικαστηρίου προς όλες τις πλευρές και ότι ο εισαγγελέας έδωσε εντολή για περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης της ρύπανσης του Ασωπού, σχετικά με την τέλεση και άλλων παραβάσεων σε βάρος του περιβάλλοντος, η ίδια προσέφυγε στο Εφετείο για να αποδείξει ότι και οι επίδικες αναφορές δεν είχαν απολύτως καμία σκοπιμότητα, παρά την αποκατάσταση της αλήθεις για τους λόγους για τους οποίους ατόνησαν οι έλεγχοι στον Ασωπό από το 2ο εξάμηνο του 2004, παρά το ότι έθετε το θέμα σε προτεραιότητα.

Αντικείμενο της μήνυσης ήταν η άσκηση κριτικής και η διατύπωση επιστημονικών απόψεων από την κα Καραβασίλη σε συνέντευξή της στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και σε δημοσίευμα στον Ελεύθερο Τύπο (Νοέμβριος 2007) κατά την περίοδο που ήταν στην επικαιρότητα το σοβαρό πρόβλημα της ρύπανσης της κοιλάδας του Ασωπού από το καρκινογόνο εξασθενές χρώμιο.

Η κα Καραβασίλη, η οποία είχε απομακρυνθεί από τη θέση της έπειτα από απόφαση του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιά, τον Ιούλιο του 2005, άσκησε κριτική στην Πολιτεία, στην ΕΥΕΠ και στο ΥΠΕΧΩΔΕ για σοβαρές παραλλείψεις και πρακτικές που ακολουθήθηκαν, καθώς και για καθυστερήσεις, επιλεκτικούς ελέγχους, έλλειψη ενημέρωσης της κοινής γνώμης και κυρίως για μη υλοποίηση των αναγκαίων μέτρων, ώστε να περιορισθεί η ρύπανση και να αποκατασταθεί η περιβαλλοντική ζημιά.

Υπενθυμίζεται ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της δίκης, που διήρκησε τρεις μήνες, στο πλευρό της κας Καραβασίλη βρέθηκαν δεκάδες κάτοικοι και φορείς των Οινοφύτων και των άλλων περιοχών που διαρρέει ο Ασωπός, διαμορφώνοντας ένα ισχυρό και ενιαίο «μέτωπο» εναντίον της Υπηρεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ.

Μεταξύ άλλων, στη δίκη κατέθεσαν και πρώην συνεργάτες της στην Υπηρεσία, οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι, πράγματι, μετά την αποχώρησή της, οι έλεγχοι στην περιοχή του Ασωπού ατόνησαν.

Αλλωστε, παρά τις διαβεβαιώσεις του αρμόδιου υπουργείου, στα νερά του Ασωπού και –ακόμα χειρότερα– στον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής, εξακολουθούν να ανιχνεύονται τοξικές ουσίες όπως μόλυβδος και εξασθενές χρώμιο, γεγονός που θέτει σε άμεσο κίνδυνο την υγεία δεκάδων χιλιάδων κατοίκων.

Και αυτή τη φορά η δίκη προκαλεί το ενδιαφέρον και την κινητοποίηση περιβαλλοντικών φορέων και κατοίκων καθότι:
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης ξεπερνά σαφώς τα στενά χαρακτηριστικά μιας δυσφήμησης δια του τύπου και επεκτείνεται στην κριτική αποτίμηση της κυβερνητικής πολιτικής για το περιβάλλον, με κορύφωση το ζήτημα της ρύπανσης του Ασωπού και τους κινδύνους που απειλούν την δημόσια υγεία, δεδομένου ότι η κριτική που άσκησε η κα. Καραβασίλη για τη μη έγκαιρη και αποτελεσματική παρέμβαση στο σοβαρό αυτό πρόβλημα, αλλά και γενικότερα για προβλήματα στο Λαγονήσι και το Λαύριο, από επιχειρηματικές επιδιώξεις με μεγάλη περιβαλλοντική ζημιά, εξακολουθεί να είναι και σήμερα επίκαιρη, καθώς τα ίδια προβλήματα, δυστυχώς, παραμένουν έντονα.

Ακόμα δεν έχουν ταυτοποιηθεί οι βιομηχανίες που έχουν την κύρια ευθύνη για τη ρύπανση ώστε να αναλάβουν και το πλήρες κόστος της εξυγίανσης των ρυπασμένων νερών και εδαφών καθώς και της αποκατάστασης της περιβαλλοντικής, κοινωνικής και οικονομικής βλάβης που έχουν προκαλέσει, σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», ενώ η πολιτική του ΥΠΕΧΩΔΕ εξαντλείται στην επιβολή προστίμων που δεν εκφράζουν την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» αλλά περισσότερο την αρχή «ο πληρώνων συνεχίζει να ρυπαίνει».